الشغلانه

[تامر الطويل]

الشغلانه
.........



داخل الاسكندريه يسكن الشاب امير حاصل على بكالوريوس تجاره دفعه 2000 وكاباقى شباب مصر عاطل عن العمل وعن الحياه ايضا ، جالس على القهوة المجاورة لبيته بإستمرار وكأنها وظيفته التى حلم بها

داخل قهوة الحياه فى الاسكندريه يجلس امير كعادته ينظر هاهنا وهناك ويمر بجواره اهل الحاره ويلقون عليه التحيه ، يقترب منه عادل القهوجى الجديد بالقهوة ويقول له

عادل : ايه ياأستاذ امير مش ناوى تنفعنا ولا إيه فى اليوم الاسود ده ، إنت من صبحيه ربنا قاعد القعده دى ومطلبتش أى حاجه ، إنت فاكرها تكيه
امير : فى ايه ياعم ماانا بقالى لحد دلوقتى 12 سنه مرزوع على ام القهوة دى ومابغيرهاش ، يعنى انا شريك فى القهوة دى بالقعده
عادل : انا مليش دعوة انا ولا بالقعده ولا ببن لادن انا مش ناقص امريكا ، وبعدين لو كل واحد قعدله شويه على القهوة وقال إنه صاحبها مش هنخلص
امير : إحترم نفسك ياله ، إنت متعرفش أنا مين
عادل : هتكون مين ياعنى عادل إمام
امير : إنت بتتريق عليا ياجزمه ، انا امير نور الدين بكالريوس تجاره
عادل : طظ
امير : طظ
عادل : طبعا طظ ، انا خريج كلية الاقتصاد والعلوم السياسية وبشتغل قهوجى ، إنما إنت عاطل
امير : بس متقولش عاطل
عادل : أمال عايزنى اقولك ايه
امير : قول مش لاقى شغل بس عاطل لاء
عادل : وهى كده فرقت يعنى
امير : ياعم مفرقتش ولا حاجه بس إنت ربنا كرمك ولقيت شغل ، انا بقالى 12 سنه بدور على شغل
عادل : يانهار اسود 12 سنه بتدور على شغل ، ده لو عيل تايه كنا لقناه
امير : اعمل ايه فى حظى الاسود ، أبويا صمم إنى أدخل كليه تجاره ، تقولش هتخرج وأطلع أشتغل فى محلاته إللى مغرقه البلد ، أبويا راجل موظف على قد حاله دخلنى الكليه وعلمنى بالعافيه وكان فاكر إنى لما أتخرج هشتغل بشهادتى وأسعده ، مكنش عارف إن فى بلدنا دى الشغل للصنيعيه وبس مش للمتعلمين
عادل : أقعد أقعد دإنت حكايتك طويله وأصعب من حكايتى بكتير ، بس ليه محولتش تشتغل أى حاجه
امير : والله حولت وإشتغلت شغلانات متنفعنيش ،أول شغلانه إشتغلتها كنت بياع فى سوبر ماركت وقال إيه صاحب المحل طردنى علشان كنت بحكم شهادتى بعدله فى الحسابات الغلط إللى كان بيكتبها وتانى شغلانها بقه كانت ملوكى بياع خضار فى السوق وبرضه منفعتش فيها علشان صوتى واطى
عادل : صوتك واطى وايه دخل الصوت بالشغلانه دى هو إنت هتغنى
امير : روح وقول للمعلم صبحى صاحب المحل الله يخرب بيته هو إللى طردنى وقلى إنت متنفعش الشغلانه دى عايزة رجاله بصوت عالى علشانى ينادوا على الخضار مش عيال بسكويت ، نفسى أعرف كان قصده إيه بالبسكويت ده
عادل : انت صعبت عليا وانا بقه ان شاء الله إللى هشغلك
امير : بتتكلم بجد
عادل : قوم معايه
امير : على فين ؟
عادل : على المعلم شديد إللى بعون الله هيشغلك عنده
امير : إوع تكون بتهزر معايه ، أنا ممكن اموت فيها لو مشتغلتش وطلعت بتشتغلنى
عادل : قوم معايه والمايه تكدب الغطاس


(ويقوم امير بسرعه ويمشى مع عادل يروحوا للمعلم شديد وفى الطريق يسأل أمير عادل ويقوله )

امير : مقولتليش انا هشتغل ايه عند المعلم شديد
عادل : يعنى هتكون هتشتغل إيه وزير ، إهدى وإنت هتعرف
امير : ايه ياعم هو السؤال حورم ، وبعدين ممكن تكون الشغلانه صعبه عليا ومفهمش فيها
عادل : إنت هتشتغل شغلنتى القديمه ، إللى كنت شغلها عند المعلم شديد قبل ما ربنا يكرمنى واشتغل فى القهوة ،إنت منين ياامير اصلا ؟؟
امير : انا اصلا من كفر الشيخ بس عايش فى إسكندريه من زمان ، بس ليه السؤال ده
عادل : كفر الشيخ تمام قوى
امير : فى إيه ياعم هما بيمسكوا الكفراويه ولا إيه والله ما انا اللى كفرت الشيخ ياعم هو اللى كان إيمانه ضعيف
عادل : ههههههههه ، بتعرف تسوق
امير : طبعا يامعلم ايوة كده ومعايه رخصه درجه تالته

أكيدالمعلم شديد ده عنده مطعم وهيركبنى موتوسكل اوصل بيه الطلبات للزباين ( دلفرى )، أو تاكسى

عادل : ياعم إهمد بقه وإهدى أدينا وصلنا للمعلم شديد ، سبنى اتكلم ومتتكلمش ، انا هعرف اقنعه يشغلك معاه ، بس قول يارب
امير : يارب


( وعند المعلم شديد اللى كان قاعد على قهوة منصور وماسك شيشه يدخل عليه عادل وامير ويبصله عادل ويقوله )

عادل : صباح الجمال يامعلمى
المعلم شديد : إذيك ياله ياعادل ليك وحشه والله ، تعاله أقعد
عادل : اقدملك امير ياسيد المعلمين واد غلبان وعلى كيفك كنت طمعان إنك تشغله بدالى


( يبص المعلم شديد لأمير من فوق لتحت ويقول لعادل )

المعلم شديد / بس ده شكله من العيال البسكويت ومش هيصد فى الشغلانه ياعادل
امير : هو ايه حكايت البسكويت ده بقه هو انا باين عليا للدرجادى انى بسكويت
عادل : يامعلمى انا و امير طمعنين فى كرمك وبعدين واحده واحده هيتعلم كل حاجه ، الواد ذكى ونبيه
امير : اه والله يامعلم انا ذكى مايغركش إنى بسكويت يعنى بكرة أنشف وأبقه بسكويت محشى
المعلم شديد : ظريف ياله ، نجربك بس علشان عيون عادل ،وديه ياعادل على الجراش وسلمه العربيه وفهمه هيعمل إيه
امير : العربيه ، ربنا يكرمك ياكبير يارب وأوعدك إنى أحافظ عليها وعمرى فى يوم ما هخبطها


( وياخد عادل امير على الجراش وعند باب الجراش )

امير : بجد مش عارف اقولك إيه ، إللى إنت عملته معايه معملوش أبويه نفسه وعمرى مهنسالك جميلك ده
عادل : متقولش كده ياامير إحنا إخوات وخريجى كليات زى بعض ، بس اهم حاجه تشرفنى قدام المعلم شديد وترفع راسى لفوق
امير : انا هخلى راسك اطول من الظرافه نفسها


(ويفتح عادل الباب ويبص امير على العربيه جوة الجراش ويغمى عليه )

عادل : امير مالك ياامير فوق يابنى مالك


ويتلمى الناس حوليه ويحولوا يفوقوة مفيش فايده فيتصل عادل بالاسعاف وتيجى كلعاده بعد خراب ملطا وبعد محاول كل شخص فى الحاره يفوق امير ومفيش فايده ، يقرب المسعف من امير وهو بيسأل عادل وبيقوله

المسعف : هو إيه إللى حصل ؟؟
عادل : احنا كنا رايحين ناخد العربيه بتاعت المعلم شديد من الجراش علشان امير يشتغل عليها واول ما شافها امير اغمى عليه مش عارف ليه
المسعف : غريبه دى اول مرة اقابل شخص يغمى عليه لما يشوف
عربيه كاروا

النهايه

بقلم
تامر على الطويل
امير الجروح