موال أنا الأستاذ

[مجدى عبد الله]

الأوله:أناأستاذحكايتى تطوف المدن والريف
أنا اللى طول عمرى عشان أحيا بعدى سحابة صيف
أنا اللى طال ظلمى وقصتى حداها الزيف
أنا اللى بقيت ذكرى بعدما كان علمى فى البحور مجاديف
************************
والثانيه أناأستاذوباكتب شكوتى بدمى وزمن العلم صابه نزيف
وبقيت رحال على رزقى وعلى رقبتى حد السيف
وطباشرتى تبكى فى صبعى وقلمى فى كفنه مخيف
وادى رسالتى لديق الحال تتوهنى فى جنيه ورغيف
**************************
والثالثه: أنا أستاذوالعلم عودى وخلانى عليه عزيف
أجيال بتكبر على كتفى وظهر العبد صلبه ضعيف
أنا باغزل من البشر بكره ودلوقتى خيطى ضعيف
عشان الجهل طال النجم ودفن العلم فى الأرشيف
****************************
والرابعه: أنا أستاذوعايز للميزان عادل وواد شويف
يخلى الكفه قد الكفه والا يا ويله من التطفيف
أستاذ ووارث من الأنبيا الحكمة ازاى يعيش على التسليف
امته يا بكره يتولد من الهرم سلطان يتوجنى ويكون لى نصيف
*****************************************
الشاعر مجدى عبد الله عبد الحليم
اهداء لكل معلمى مصر الأحباء