ذرفت الدموع من كراستى الحزينة

[بنت العقيدة]

ذرفت الدموع من العيون &&&&&&&& لتبكى على قسوة السنون
اه من وحدتى التى &&&&&&&& غرست اشواكها فى وجدانى
فقد صاحبتنى وحدتى &&&&&&&& وتركتنى فى ظلمه الاكفانى
وحياة امد يدى اليها &&&&&&&&& لكنها لا تستجيب الى بضع ثوانى
قررت ان اترك الوحدة &&&&&&& واعيش فى ظل حنان وركن امانى
فاذا الدنيا كامواج البحر &&&&&&& تكشف لى عن كذب الامانى
ومع هذا فانى &&&&&&&&&&& احيا رغم اعباء السنيين
اتذكر الماضى والحاضر &&&&&& وانسج الحنين
فبسطت وسائل الامان &&&&&& لكنى وقعت سريعه فى الطوفان
ولكنى امسيت اغنى &&&&&&&& والدمع فى الاجفااااااااااااااااااااااان
وسلكت درب الاخوة &&&&&&& فغدوت زهرة فى ربا بستان
فلست ادرى يا الهى &&&&&& ما الذى شق سكونى
وما الذى امطر اشواقى &&&&&&& دمعااااااااا من عيوووووونى
هل هو الخاطر قد &&&&&&&& تحرك نبضا من شجووووونى

انه بكائى بكاء الكبار &&&&&&&& كما الصغار يبكون
ودمعه الكبار يكسوها &&&&&&& شئ من الجنون
لعلها اقسى مما يصفون &&&&&& اه يا بنت العقيدة من قسوة السنون