الشعر الحلمنتيشى ههههههه مش عارفه اسميه

[أسطورة الأحزان]

وأضحك وأقول للفرحه تعالى
... ولا يجى حزن وهم فى بالى ..
زمان كنت أقول السكه صعبه ...
كنت أعمل الصح وقلبى يعانى ..
ماكانت الطيبه ملكانى ..
من أنهارده ياناس مفيش أخلاص ولا فى عمرو ولا تهانى !!
أدينى من اللى عندك فرحه ولا تقولى فى الدنيا هنعانى ..
هضحك وبأعلى صوتى وهخلى الألام جوا و الفرح على الوش برا ..
ده مين هيقدر دمعه والحزن هيفضل هو بس الكرامه أهى ضايعه..
فاكرين دموعنا زمان واحنا بنشكى وأقول لنفسى يا بنتى فوقى بكرا تروقى.. خلاص.. انا حره وهفضل حره وهبيع كله بالمره ..
وسئلت نفسى سؤال معرفتش ليه اجابته ؟!! رديت على نفسى بسؤال بس خلاص جوبته .. الدنيا هى هى والجرح هو هو لا القدر هيتبدل ولا المكتوب هيتعدل...
هنزل من المركب والموجه خلاص هركب لا هقول يا ناس الحقونى... ليه أقول ؟وانا عارفه انكم هتلمونى وتصدعونى ... وساعتها هقول كان فينكم من الاول لما بعتونى ..
صداقه عندى مفيش ..........
خلصت الحكايه وغيرها معنديش.


هنزل من المركب واخفف حملها والموجه تخدنيى وتودينى خليها تودينى مطرح ما تودينى




ركز فى اللى جاى كلامى اللى فات ده ههههههه ملوش زى مبعرفشى اكتب بالفصحه بس زمان كتبت وعملت ناصحه
هعيش حياتى راكبه الموجه لا هتعب ولا حتى لوجت هوجه واعد ارتاح واكل نوجا هههههه وهفضل عسل وهتخدنى من الدنيا دووكه

بالسكر هحلى كلامى حتى لو الصداع خدنى وودانى لا هتعب حد بشكوى ولا هنصح واقول التقوى

جدى قالى زمان اتحملى الصعب وعدى .. بس لو عايش معايا ماكنت قدرت على التحدى ..
رحمك ربنا يارب يرحمنى يا جدى



معرفش ده شعر ولا ايه كتباه اصلى وانا رايقه وبشرب كركاديه....