اقتباس:
المشاركة الأصلية كتبت بواسطة lally adel
تغليقا على كلامك يا دكتورة وردك على ( داركومالفوى ) .. انا بعد اذنك كنت عايزة اقول حاجة
انا وصحبتي قبل ما ندخل تانية ثانوى كان الحماس واخدنا اوى كدة برضه .. وفضلنا نحط فى جداول وفى حاجات .. و اول ما الكتب نزلت الفجالة حتى مكنتش لسة اتوزعت على باقى المكتبات نزلنا احنا الاتنين فى عز الحر والصيام نجيبها .. وكنا بنشترى بغشومية .. كأننا داخلين مسابقة اللى هيشترى فيها كتب اكتر هيكسب اكتر ..
المهم فضلنا بالحماس فى اول حوالى 3 شهور دراسة بس طبعا كان بيقل بالتدريج ..لحد ما وصلنا لشهر 1 او 2 تقريبا وبقينا زى كل الشعب المصرى بنحل من كتاب واحد بس من الكتب الكتيييير اللى كنا جايبنها .. بنام اكتر ما بنصحى فى اليوم .. بنذاكر تأدية واجب وعشان ضميرنا ما يأنبناش ان اليوم عدى واحنا ما ذاكرناش ...
المهم المشكلة كانت فى ان احنا دايما حاسين اننا كدة مقصرين واننا مش عاملين الحاجة اللى المفروض تتعمل ..
لما قعدت شوية مع نفسى وفكرت احنا ليه حاسيين بكدة لقيت ان الاحساس دة نابع من اننا حطينا جدول خرااافى وحاجاتفوق طاقة ابشر وكنا بنقسم اليوم من غير ما نحسب عدد ساعات النوم و الاكل والكلام دة ودة كله كان بدافع الحماس اللى كان واخدنا فى الاول لكن لما نزلنا على ارض الواقع لقينا قدامنا كل الحاجات اللى مكناش عاملين حسابها ودة اللى سببلنا احباط .. ولولا ستر ربنا الله اعلم الاحباط دة كان ممكن يوصل بينا لفين ..
اسفة على الاطالة .. بس حبيت اوضح النقطة دى عشان محدش يقع فيها
|
انا في تانيه ثانوي ونفسي ادخل طب
ازاي اساعد نفسي من دلوقتي
وايه نصايحك ليا