[chess.master]

اولا احب اشكرك على طرح الموضوع الهام ده

عشان انا نفسى بعانى منه كتير حاسس انى عايش فى صحرا محدش فاهمنى خالص خاااااااالص وانا بحاول اتجنبهم نهائيا عشان مخشش فى مشادات معاهم بتلاشهم عشان وجع الدماغ

وانا شايف السبب فى الحوار دا ان الاهل بيعاملوا الابناء زى مايكونوا رضع اطفال يدوا الاوامر وخلاص هما ساعات بيتناقشوا بل كتير بيتناقشوا بس عشان يفرضوا رايهم مش يتناقشوا عشان يشوفوا الصح فين من وجهة نظرنا احنا الاتنين لا بل بالعكس الاولاد بالنسبلهم معدومى الخبره ميعرفوش ملصحتهم فين حاجه خنيقه غباء منتشر بين الاهل مش عارفين يستوعبوا العيال

وانا شايف ان الحل ان الاب والام يحاولوا يصاحبوا ابنهم مش بهدف انهم يعطفوا عليه او يحسسوه انوا معاق ومحتاج لرعايه--لا بهدف المصاحبه بجد يعنى ينزلوا لسنه ويحاولوا يفهموه مش اكتر

وبعدين فيه حاجه تانيه مهمه غير دا كله وهو الدين كثيرا من الاسر غير مؤسسه على الدين والدين هنا مش معناه صلاه وصوم وخلاص لا الدين هو ما وقر فى القلب اولا اولا واولا ثم صدقه العمل يعنى لو هما قلبهم نضيف ومربيين العيال على التسامح والحب
والتعاون وحاجات من دى بيتهيئلى هيكونوا مرتاحين اكتر من كده

وكمان كلامى دا لا يعنى ان الاولاد اللى زى حالاتى
معصومين بالعكس لا دا كتير مننا برده عاوز يتربى من اول وجديد

وربنا يهدينا جميعا
وياريت حد يقولى ياجماعه بتغيروا لون الخط منين عشان مش عارف اغيره